بیچاره فرزند آدم !
مسکین ابن آدم ! مکتوم الاجل ، مکنون العلل ، محفوظ العمل ، تؤ لمه البقة و تقتله الشرقة ، و تنتنه العرقة
بیچاره فرزند آدم ! زمان مرگش نامعلوم ، علل بیمارى اش ناپیدا، عملش ‍ محفوظ، پشه اى او را مى آزارد و تابش آفتاب او را مى کشد، و عرق بدنش ‍ بدبویش مى سازد.

زمان عمر معین
خلق الاجال فاءطالها و قصرها، و قدمها و اءخرها، و وصل بالموت اءسبابها، و جعله خالجا لاشطانها، و قاطعا لمرائر اءقرآنها
مدت عمر هر کس را بیافرید و مقدر و معین کرد، پس آن را طولانى و کوتاه و مقدم و مؤ خر قرار داد. براى مرگ هر موجودى سبب ها و علت هاى همراه نمود، و مرگ را کشنده ریسمان هاى طولانى و قطع کننده بندهاى بسیار محکم زندگى قرار داد.

حافظ انسان
کفى بالاجل حارسا.
اجل براى حفاظت انسان کافى است .
 

از بین برنده خوشى ها
اءن الموت هادم لذاتکم ، و مکدر شهواتکم ، و مباعد طیاتکم ، زائر غیر محبوب ، و قرن غیر مغلوب ، و واتر غیر مطلوب . قد اءعلقتکم حبائله و تکنفتکم غوائله ، و اءقصدتکم معابله و عظمت فیکم سطوته و تتابعت علیکم عدوته ، و قلت عنکم نبوته . فیوشک اءن تغشا کم دواجى ظلله و احتدام علله
مرگ لذت ها و خوشى هاى شما را از میان مى برد و آرزوهاى شما را تیره و تار مى سازد و میان شما و هدف هایتان فاصله مى اندازد، دیدار کننده اى است که هیچ کس او را دوست ندارد و مبارزى است که هرگز شکست نمى خورد و جنایتکارى است که هرگز بازخواست نمى شود. هم اکنون بندهاى دام خویش را (به دست و پاى ) شما انداخته . نزدیک است که تاریکى سایه هاى مرگ و شدت دردهاى آن شما را فرا گیرد.

وقت معلوم

عبارت «وقت معلوم» يک بار در آيه 38 سوره «حجر» و بار ديگر در سوره «ص» آيه 81 به کار رفته است. آن هنگام که ابليس مأمور به سجده بر آدم شد؛ ولي سجده نکرد، خداوند فرمود: «اي ابليس! چه چيز مانع تو از سجده کردن بر مخلوقي که با قدرت خود او را آفريدم گرديد؟ آيا تکبر کردي. يا از برترين ها بودي؟ گفت: من از او بهترم! مرا از آتش آفريده اي و او را از گل! فرمود: از آسمان ها و از صفوف فرشتگان خارج شو که تو رانده درگاه مني! و مسلماً لعنت من بر تو تا روز قيامت خواهد بود. عرض کرد: پروردگار من! مرا تا روزي که انسانها برانگيخته مي شوند، مهلت ده. فرمود تو از مهلت داده شدگاني؛ ولي تا روز و زمان معيني».ابليس هنگامي که خود را رانده درگاه خدا ديد و احساس کرد که آفرينش انسان سبب بدبختي او شده، آتش کينه در دلش شعله ور گشت و خواست انتقام خويش را از فرزندان آدم بگيرد. مفسّران در اينکه منظور از «يوم الوقت المعلوم» چه روزي است، احتمالات متعددي داده اند. برخي آن را پايان اين جهان مي دانند؛ چرا که در آن روز همه موجودات زنده مي ميرند، و تنها ذات خداوند مي ماند.گروهي احتمال داده اند: منظور از آن روز قيامت است؛ اين احتمال نيز وجود دارد که آيه ياد شده، اشاره به زماني باشد که هيچ کس جز خدا نمي داند.آنچه اين عبارت را در بحث «مهدويّت» وارد ساخته؛ برخي رواياتي است که «يوم الوقت المعلوم» را دوران ظهور حضرت مهدي عليه السلام دانسته است.

 پناه به خدا
اللهم انى اعوذ بک من اءن تحسن فى لامعة العیون علانیتى ، و تقبح فیما اءبطن لک سریرتى ، محافظا على ریاء الناس من نفسى بجمیع ما اءنت مطلع علیه منى ، فاءبدى للناس حسن ظاهرى ، و اءفضى الیک بسوء عملى ، تقربا الى عبادک و تباعدا من مرضاتک .
خداوندا! به تو پناه مى برم از این که ظاهرم را در چشم هاى مردم نیکو جلوه دهى و باطنم را در پیشگاهت زشت سازى ، و به وسیله اعمالى که تو از آنها خوب آگاهى دارى ، خوش بینى و احترامات مردم را براى خود محافظت کنم و ظاهر خوبم را براى مردم آشکار نموده و اعمال بدم را فقط تو بدانى ، تا به بندگانت نزدیک و از رضاى تو دور گردم .

نیایش حضرت على (ع )
اللهم انى اعوذ بک اءن اءفتقر فى غناک ، اءو اءضل فى هداک ، اءو اءضام فى سلطانک ، اءو اءضطهد و الامر لک !
بارخدایا! به تو پناه مى برم از این که با وجود توانگرى تو، من تهیدست باشم ، یا با وجود هدایتگرى ،، در گمراهى به سر برم ، یا با آن که قدرت و پادشاهى از آن توست ، به من ستم شود، یا با آن که زمام اختیار امور در دست توست ، من مقهور و خوار گردم .
 

پناه بر خدا از انحراف
اللهم انا نعوذ بک اءن نذهب عن قولک ، اءو اءن نفتتن عن دینک
بارخدایا! به تو پناه مى بریم که از گفتارت روى گردانیم ، یا از دینت منحرف شویم .

درددل امیرالمؤ منین (ع ) با خدا
اللهم انا نشکو الیک غیبة نبینا، و کثرة عدونا، و تشتت اءهوائنا
خداوندا! به تو از غیبت پیامبرمان و فراوانى دشمنان و پراکندگى خواسته هایمان شکایت مى کنیم .
 

رضا و توفیق خداوندى
فى ختام کتابه الى قثم بن العباس : وفقنا الله و ایاکم لمحابه
در پایان نامه خود به قثم بن عباس : خداوند ما و شما را به آنچه مورد رضاى اوست توفیق دهد.